Het klinkt misschien cliché, maar deze agrarische onderneming is anders dan alle anderen. Zodra je het erf op komt, zie je dat. Je wordt verwelkomt door een indrukwekkend mozaïek met de naam van de boerderij en overal waar je kijkt zie je dieren lopen. Eenden, kippen, honden, varken-tje Sientje en in de stallen staan kalfjes.

Bewogen historie
Kees begint te vertellen over de historie van het bedrijf en bevestigt dat dit geen doorsnee bedrijf is. ‘Het bedrijf heeft door de jaren heen allerlei vormen gekend. In 1984 zijn de ouders van Kees begonnen met het houden van stieren. Stieren bleken niet voldoende rendabel, dus werd er over-geschakeld op kalveren. Ondertussen kwamen mensen op het bedrijf vragen of ze vlees konden kopen. Zo is de catering voor bbq’s geboren. Ik woon hier samen met mijn moeder, mijn ouders zijn gescheiden toen ik 14 jaar was en inmiddels zijn mijn broers en zus uit huis.’
In 2005 zijn Lex en Gertie uit elkaar gegaan. Lex is vervolgens bij het waterschap gaan werken dat combineert hij met het verbouwen van suikerbieten. Gertie is in 2006 gestart met de zorgboerderij, gezien haar achtergrond als lerares op basis- en speciaal onderwijs was dat een logische stap.
Kees zelf heeft ook een bewogen historie. ‘Mijn familie heeft altijd erg fanatiek meegedaan aan Carnaval. We zijn met een grote club en we hebben ieder jaar originele pakken aan.’ Zo ook in 1998, dat jaar waren ze verkleed als watje. ‘We droegen overalls, die we helemaal hadden volge-plakt met watjes, zelfs ons gezicht werd met watjes beplakt.’ De outfit was een succes, tot er ie-mand een sigaret opstak en 3 kinderen en 5 volwassenen vlam vatten. ‘Ik weet nog precies wat er is gebeurd, ik kreeg een leren jas om mee heen, waardoor de vlammen uit gingen.’ Kees is erg open over de littekens die zijn gezicht tonen. ‘Ik was 6 jaar, het hoort bij mij, dit ben ik.’

Zorg over de boerderij?
Gaat het goed? Vragen we aan Kees. ‘Het gaat goed, wel zijn we afhankelijk van de overheid of de zorgboerderij op deze manier kan blijven draaien. Door de scheiding van mijn ouders is het finan-cieel geen vetpot en de stallen beginnen te verouderen. Ik zou de stallen graag vernieuwen of ver-bouwen, maar dan moet ik een flinke lening afsluiten bij de bank. Dat brengt een groot risico met zich mee en ik weet niet of ik dat wil.’
Op de zorgboerderij komen wekelijks 40 kinderen. Naast Gertie zijn er in nog 4 begeleiders en meestal 1 of 2 stagiaires. Als we Kees vragen of hij de zorgboerderij wil overnemen, moet hij even nadenken. ‘Ik vind het leuk om de kinderen iets te leren, er komt wel eens iemand helpen als ik aan het klussen ben. Ik vind het leuk om de strategie te bepalen en mensen aan te sturen, maar ik heb geen opleiding in de zorg. Als ik de zorgboerderij over zou nemen, dan zou ik personeel aan-nemen voor de begeleiding van de kinderen en de rest regel ik.’

In de zomer draait het bedrijf op volle toeren;
De boerderij ligt naast een fietsroute, op het terras komen veel fietsers even uitrusten en genieten van alles wat de boerderij te bieden te heeft. Als er mooi weer voorspeld wordt, dan puilen ze uit van de aanvragen voor het verzorgen van barbecues. ‘We zijn altijd op maandag gesloten, daar houden we ook echt aan vast, anders ben je 7 dagen in de week aan het rennen.’

Uitstippelen van de toekomst?
Als we vragen naar de toekomst begint Kees verlegen te lachen. ‘Ik weet het niet, ik ben er al een hele tijd over na aan het denken. In september ben ik begonnen met een loodgietersbedrijf, dat gaat goed, maar ik denk niet dat ik me daar fulltime op wil richten. Na de scheiding van mijn ou-ders heb ik bewust gekozen voor de studie installatietechniek. Ik dacht: De boerderij, daar zit geen toekomst in voor mij. Nu we een aantal jaar verder zijn, begin ik daar steeds meer voor open te staan.’
‘Wat heeft het eigenlijk voor nut om te gaan plannen? Ik denk dat mijn vader 15 jaar geleden ook had gedacht dat hij nu nog een boerderij zou hebben.’

Oké, maar hoe denk je dan over huisje, boompje, beestje? Weer zo’n mooie lach; ‘Ik hoop natuur-lijk over een tijdje wel een leuke vriendin te hebben. Mijn moeder wil denk ik op het bedrijf blijven wonen, dus ik zou voor mezelf ook een huisje op het bedrijf bouwen. Het dorp is echt mijn dorp, ik ken hier heel veel mensen en ik vind het altijd gezellig om in het dorp te zijn.. meestal ben ik als 1 van de laatsten weg na een feestje.’

Ondernemer of loondienst?
Als je mocht kiezen, zou je dan in loondienst willen werken of toch als ondernemer? ‘In het verleden heb ik bij een installatiebedrijf op kantoor gewerkt. Kantoorwerk is niks voor mij, maar ik kan best goed werken voor iemand anders. Als ik echt mag kiezen, dan word ik onderne-mer. Ik houd van de uitdaging en de vrijheid die je als ondernemer kent. Ik zou als ondernemer meer plezier in mijn werk hebben. Het zou me ook meer de mogelijkheid geven om leuke dingen daarnaast te doen, zoals festivals bezoeken. Plezier in je werk, betekent ook meer plezier in je le-ven.’

Wat als geld geen rol zou spelen?
Dan zou ik eerst een frisse wind door het bedrijf laten gaan, zodat alles er meer up-to-date bij staat. Het liefst zou ik activiteiten organiseren in het buitengebied en dat combineren met een vee-houderij. Dieren vind ik iets moois hebben en ze horen hier thuis, maar daar zou ik ook niet full-time mee bezig willen zijn. Ik geniet er juist van als er veel mensen op ons bedrijf rondlopen en als ik die mensen kan leren kennen en iets voor ze kan betekenen.