De gebaande paden zijn niet voor Rudi Antens gelegd. Met een omweg via verschillende opleidingen en een baan op een recreatiepark, komt hij uiteindelijk op de kalverhouderij van zijn ouders terecht. Het valt op dat hij een duidelijke visie heeft ontwikkeld vanuit zijn hart en dat hij zich niet gemakkelijk van dat pad af laat brengen.

‘Dennis, mijn broer heeft werktuigbouwkunde gestudeerd en nu heeft hij een baan waar hij op de juiste plek zit. Dat gevoel kende ik niet.’ Rudi heeft na de MAVO verschillende studies uitgeprobeerd, maar iedere keer wist hij na een jaar: Dit is het niet. Uiteindelijk wordt hem een vast contract aangeboden op het recreatiepark in Ulicoten, wat toentertijd zijn vakantiebaan was. Hij besluit zijn horeca-papieren te gaan halen en is vanaf dat moment mede verantwoordelijk voor alle horeca op het park. ‘Ik vond de horeca geweldig en ik genoot er van om met veel mensen te werken.’ Bij de kalverhouderij van zijn ouders lag op dat moment niet zijn interesse, af en toe hielp hij als het nodig was, maar hij zag zichzelf absoluut niet als opvolger.

De oom van Rudi heeft ook een kalverhouderij in de buurt van familie Antens. Als hij Rudi eind 2007 vraagt om bedrijfsvoerder te worden, wordt het zaadje tot kalverhouder in het hart van Rudi geplant. Een aantal jaren verzorgt Rudi de kalveren van zijn oom, voor en na zijn werk op het recreatiepark. Deze combinatie bevalt hem prima en levert ook nog een extra zakcentje op, wat hij goed kan gebruiken voor zijn gezin. In 2009 stelt zijn vader de belangrijke vraag: kies je voor de kalveren of het recreatiepark? Dat zet Rudi aan tot nadenken en in overleg met zijn vrouw maakt hij de keuze om 100% voor het ondernemerschap te gaan. Nadat blijkt dat het geen optie is om het bedrijf van zijn oom over te nemen, gaat Rudi met zijn vader kijken naar de mogelijkheden op zijn ouderlijk bedrijf. Nu, 7 jaar later, is Rudi door en door ondernemer en is het aantal dieren verdubbeld van 720 naar 1.440 en het bedrijf staat er piekfijn bij.

Het kriebel-moment

Wat was dan hét moment dat je wist: ‘Dit is het’? ‘Toen ik voor mijn oom werkte, werd ik iedere dag weer blij van het werken met kalveren. Er kwam een bepaalde rust over me heen. Er is niemand die iets van je nodig heeft, je kan lekker je ding doen en het brengt geestelijk heel veel rust. Fysiek is het wel hard werken, maar het is gewoon prettig om tussen de dieren te staan en daar mee bezig te zijn, het voelt niet als werk. De overtuiging is pas echt ontstaan toen ik met mijn ouders aan het bekijken was of we zouden gaan bouwen. Ik ben op andere bedrijven gaan kijken en zag de mogelijkheden voor me, toen is het pas echt gaan kriebelen. Doordat ik steeds meer mijn eigen visie ontwikkelde, groeide ik in het ondernemerschap. En als ik daarnaast kijk naar hoe mijn ouders altijd geleefd hebben en hoe zij in het leven staan, dan vind ik dat een prachtig voorbeeld om na te streven.’

Wat is dat precies? In mijn jeugd hebben ze mij en mijn broer de ruimte gegeven om zelf te ontdekken wat onze richting is. Ik voelde me gesteund in alle keuzes die ik heb gemaakt, ongeacht of ze het daar mee eens waren. Natuurlijk kreeg ik wel eens op m’n donder en konden we niet altijd door één deur met elkaar. Maar ik ben heel vrij gelaten.

In het bedrijf vind ik de belangrijkste les dat de basis moet bestaan uit rust, reinheid en regelmaat. Dat was vroeger trouwens ook in ons gezin zo, mijn ouders waren er altijd. Die constante factor, dat wij als kinderen wisten dat ze thuis waren als we uit school kwamen, dat is zo waardevol geweest voor onze ontwikkeling. Daarom vind ik het ook zo belangrijk dat familiebedrijven blijven bestaan. Ik zou niet weten wat ik zonder m’n ouders zou doen, nog steeds niet.

Loondienst versus ondernemerschap

De broer van Rudi is ook tijdelijk van plan geweest om het bedrijf over te nemen. Samen met zijn vrouw heeft hij uiteindelijk besloten dat die stap niet bij hen past. ‘Dat vind ik wel een moeilijk onderdeel van een familiebedrijf. Ik heb de vrijheid die hoort bij het ondernemerschap, maar ik heb ook een hele hoge schuld bij de bank. Stel dat de markt instort en ik kan het bedrijf niet behouden, dan heb ik ook verantwoording af te leggen aan Dennis. Voor mij is het erg belangrijk dat in geen enkele situatie de financiële zaken de familieband op een negatieve manier beïnvloeden.’

Wat zijn volgens jou de grootste nadelen van het ondernemerschap? ‘Nou, je bent wel zeven dagen per week aan het werk, dat is me ook het meest tegen gevallen. Ik moet er 24 uur per dag voor zorgen dat alles geregeld is, dat het bedrijf blijft draaien. Je bent eigen baas. Je moet zelf de discipline hebben om de kalveren iedere dag te voeren. Dat klinkt logisch, maar je hebt gewoon geen vrije dagen meer. Mijn vrienden maken wel ooit de opmerking: ‘Jij hebt zoveel vrijheid, je hebt altijd vakantie.’ Dat kun je inderdaad zo zien, maar zij hebben vrij in het weekend, dan ben ik gewoon aan het werk. Ik ben 365 dagen aan m’n werk verbonden, in loondienst is dat ongeveer 200 dagen per jaar. Dat is een wezenlijk verschil. Maar goed, elk nadeel heb z’n voordeel hè, aldus Johan Cruijf’, lacht Rudi. Daar staat namelijk tegenover dat ik mijn kinderen iedere dag thuis zie komen van school en dan tijd met ze door kan brengen. Dat is de charme van de boerderij!’.

Toekomstmuziek

Het bedrijf staat in Baarle-Nassau, daar wonen zijn ouders nu. Rudi, Yvette en hun kinderen wonen in Chaam. Ook de woonsituatie is meegenomen in het overnameplan. Het huis in Chaam wordt na vijf jaar verkocht, volgend jaar zal Rudi met zijn gezin naar de boerderij verhuizen. Zijn ouders vertrekken dan naar hun nieuwe huis. ‘Mijn ouders en ik blijven in maatschap tot de top van de investering er af is. Ik verwacht dat Yvette en ik over vijf tot zeven jaar het bedrijf over kunnen nemen.’ In de jaren die volgen is het vooral zaak om een economisch gezonde fundering te leggen, ook daar wordt nu al aan gedacht. Zo ver mogelijk wordt nu in de stallen geïnvesteerd, zodat de kosten door meerdere schouders gedragen worden.

‘Het is nog niet duidelijk of Yvette in het bedrijf komt werken, dat laat ik bij haar. Ik hoop wel dat ze meer feeling krijgt met het bedrijf. Nu hoort ze alleen de verhalen van mij, maar als we bij het bedrijf wonen ziet ze dagelijks hoe het reilt en zeilt.’ Aangezien Rudi het bedrijf nu met zijn ouders runt, valt er na de overname veel arbeidskracht weg in het bedrijf. Helemaal als zijn vrouw besluit om niet mee te werken in het bedrijf. Personeel in dienst nemen is niet zo makkelijk, volgens de ondernemer. ‘Soms komen er wel vrienden een handje helpen, bijvoorbeeld tijdens de eerste dagen van een nieuwe groep kalveren. ’s Avonds sluiten we dan gezellig af met een biertje. Als ik op vakantie ga zorg ik dat er een bedrijfshulp is voor mijn vader. Als we mensen inschakelen, dan is dat alleen maar voor een korte periode. Ik zou in de toekomst eerder kiezen voor automatisering, dan voor vast personeel.’

Ben je dan niet bang dat je zelf dag en nacht aan het werk bent? ‘Nee, ik zou dan investeren in een optimale combinatie van automatisering en handwerk, dan is dit aantal kalveren goed te doen. Ik wil goede resultaten kunnen halen, ik kies er dan ook bewust niet voor om uit te breiden. Om dag en nacht in de stal te zitten, dat zou ik niet lang volhouden. Ik denk dat er echt nog wel meer is dan het bedrijf. Ons gezin en familie, vrienden, genieten van de mooie dingen en mooie momentjes pakken. Je hebt zelf de keuze: Alles in het bedrijf investeren waardoor je meer kan verdienen of je doet het met iets minder en gunt jezelf ook andere dingen die je belangrijk vindt.’

Op een onbewoond eiland

Rudi gaat hierop verder: ‘Het is belangrijk dat je niet jezelf afsluit van de rest van de wereld, alsof je op een eiland zit. Dan weet je niet wat er speelt in de wereld om je heen. Ik heb bijvoorbeeld twee weekenden een cabaretvoorstelling gegeven in het dorp, met 12 spelers voor 1.200 bezoekers. Zo kom ik niet alleen via ons bedrijf met andere mensen in aanraking en ik daag mezelf uit omdat ik me aan een groep aan moet passen. Waar ik ook graag mijn energie in steek, is de Coöperatie Duurzame Energie-keten de Baronie die we hebben opgericht met kalverhouders en de Agrarische Natuur Vereniging (ANV), daarbij betrekken we een notaris, Rabobank en de ZLTO als adviespartijen. De kalverhouders die hieraan deelnemen hebben als doel om energie neutraal te worden. We zijn lokaal met partijen in overleg om samenwerkingen tot stand te laten komen en we hebben drie hectare wilgen aangeplant om zelf in ons hout te kunnen voorzien voor onze biomassa-ketels. Dit doen we natuurlijk om de prijs-kwaliteit verhouding onder controle te houden, maar ook om ons steentje bij te dragen aan het milieu.

Het lijkt er op dat je je zaken goed geregeld hebt? ‘Ja, ik heb een duidelijk plan uitgestippeld en daar wijk ik niet zo maar van af. Ik maak me eigenlijk niet zo snel druk, ik zeg heel vaak: ‘Alles komt goed.’ Mocht ik me druk maken dan zou dat eerder op het gebied van ons gezin of mijn relatie zijn. Daar moet je namelijk ook iedere dag bewust aan werken. Financieel is voor mij wel de leidraad, ik wil uiteindelijk een mooi pensioen overhouden en onze kinderen goed kunnen onderhouden en bieden wat ze nodig hebben. Het is belangrijk om daar ook realistisch naar te kijken. Maar goed, ook dat is nog niet het belangrijkste. Als ik iets heb geleerd uit mijn omgeving, dan is het wel dat gezondheid het belangrijkste is. Als ik dat zou kunnen afkopen, dan wist ik het wel!’